Recensie: Finn, A-Film

De negenjarige Finn woont samen met zijn vader op een boerderij. Zijn vader is timmerman, en Finn zit natuurlijk gewoon op school. Daar wordt hij flink gepest, maar van zijn vader moet-ie zich daar niks van aantrekken. Ook zit Finn op voetbal, maar daar vind hij ook niets aan. Dan hoort hij opeens vioolmuziek vanuit een oude en verlaten schuur komen. De jongen is op slag verliefd op de muziek, en wil dolgraag de viool leren spelen. De oude Vlaming, Luc, die Finn heeft horen splen, houdt in eerste instantie de boot een beetje af, maar geeft de jongen uiteindelijk les.

Strijd

Tot groot ongenoegen van zijn vader, want hij verbied Finn om viool te laten spelen, maar ook om contact te hebben met die oude man. Finn staat blijkbaar in het midden van een oude strijd tussen zijn vader en de oude Luc, maar wat of waarom, dat krijgt hij maar niet boven water. Ondertussen is hij druk bezig om alle touwtjes aan elkaar te knopen, want stiekem vioolles nemen (en oefenen) en voetballen blijkt al snel een te grote opgave. Finn maakt een paar gekke sprongen. Maar hoe lang kan zijn plannetje blijven doorgaan? En komt Finn er achter wat de ruzie was tussen zijn vader en Luc, en wat er met zijn moeder is gebleven?

Meeslepend

Finn is een meeslepende film, die je diep in de belevingswereld van de jonge violist trekt. Soms iets te diep, pas aan het einde van de film krijg je een beetje in de gaten hoe de vork in de steel stak. Het is een redelijk zwaarmoedige film, met af en toe een lichter en grappig stukje erin verwerkt. De spelers spelen hun rollen erg mooi, en de omgeving doet absoluut tot de verbeelding spreken. Een mooie film, die afspeelt in de kersttijd.